این اشکها

می خواهم برایت بنویسم، این شب ، شب زخمی و تبداری ست که تو در ان جاری هستی ، همچو نور، همچو حس پنهان و دور یک واقعه خیلی نزدیک ...

عزیزم ، هر روز که می گذرد حس می کنم نیازم به تو بیشتر از پیش می شود و حس وابستگیم بیش از روزها و سالیان قبل است ، دلم همیشه پیش توست ، اگر بهم خورده نگیری ، دیگر دیرگاهیست که  روزی نیست  به یادت که می افتم هق هقم راه نیفتد ، و تو خود می دانی  :

"آری گلم

دلم

حرمت نگه دار

که این اشکها خون بهای عمر رفته من است

سرگذشت کسی که هیچ کس نبود

و همیشه گریه می کرد

بی مجال اندیشه به بغض های خود

تا کی مرا گریه کند؟ و تا کی ؟!

و به کدام مرام بمیرد

آری گلم

دلم

ورق بزن مرا

و به آفتاب فردا بیندیش که برای تو طلوع میکند

با سلام

و عطر آویشن.."

حس زیبایی ست عاشقی ... داشتم فکر میکردم تولد ده سالگی این عشق زیبا که تا چند مدت دیگر است را چگونه بگیرم، دیدی ، ده سال گذشت ،  ده سال !!! یک عمر است ...  آذر امسال ده ساله می شود، و چه زیباست که به عشق قسم یاد کنی که در این ده سال ، روزی نبوده که جز تو یادی داشته باشم ... دیگر همه چیز دنیا برایم نمادی از توست، همه چیز را از نگاه تو می بینم، و برای تو ... هر چیز خوبی را با این فکر یاد می کنم که چطور می شد اگر این را به تو نشان می دادم ، حسش را ... خودش را ...

دنیا دیگر به چشم من از دریچه چشمان توست که زیباست ...